Orhan Bey, neden olduğu belirsiz bir ikinciliklen-mede baktı oğluna. Süleyman Bey o sıraheyecanlanmış, Urumeli kıyılarını, Urumeli kıyılarına geçit verecek yeri, seçtiği iki kişinin geçiğinihayalliyordu, düşlü bakışlarını babasına çevirmişti.Babasının ikinciklenmesini ilkin pekfarkedememişti: «Sık sık gider, bir yer vardır,Temaşalık demiş bizimkiler adına sık sık giderotururum oraya, pizden nice bin yıl önce, belkicjaha önce kimbilir, o Temaşalık yerinde bizden başkalarının yaşadığına, oturup gezdiğinidüşünürüm. Bıraktıkları surlar, taş yapı yıkıntıları şunlar bunlar sus pus olmuş halleriyle canımısıkar. Canianıverseler diye düşühürüm. Bu seferçevremde kaynaşmalar hissederim; o zamanUrumeli'nin karşı kıyılarına akar gider gönlüm.»
