Bu eserdeki yazılar (Demokrasi) adı taşıyan cemiyet rejimin alfabesidir. Bunu herkesin anlayabileceği bir ifade ile izaha çalıştım.
Ve, netice itibariyle şunu anlatmak istedim ki, demokrasi, herşeyden evvel, bir gönül işi ve bir içtimai terbiye meselesidir. Fertçe ve cemiyetçe bu terbiyeyi almamış memleketlerde bu rejimin yerleşip kök tutmasına imkan yoktur. Bu terbiye ise, aile yuvasından ve ilk mektepten başlar, fert ve devlet münasebetlerinde kemalini bulur.
Demokrasi terbiyesinin ahlâkî formülü şudur: İyiliği ve adaleti sevecek, kötülükten ve zülumden nefret edeceksin. Yalnız nefret edip durmayacaksın, hem de onunla mücadele edeceksin. Muktedir isen elin, kolunla; değilsen sözlerin ve yazılarınla, buna da muktedir değilsen kötülük ve zülüm yapanlardan yüz çevirip onlara selam vermemek ve merhaba dememek suretiyle mücadele edeceksin...
Bahtiyar o memlekettir ki, vatandaşları bu terbiye ile bezenmiştir...
